Vrijwilligerswerk zit in m’n systeem

“Je moet het leuk vinden anders moet je het niet doen.” Duidelijker kan je niet zijn. Pieta (76) vindt het leuk om een dag in de week op bezoek te gaan bij een groep van tien bejaarden met dementie in het zorgcentrum De Hoprank in Peize.  “Je moet blij komen en met een blij gevoel weer naar huis gaan” zegt ze. In haar geval is dat ook zo.

De Hoprank in Peize

Ze doet dit bezoekwerk al tien jaar en is van plan dit nog wel een tijdje te blijven doen. Eerder bezocht ze 25 jaar lang één keer per week een dame met een verstandelijke beperking in het  VanBoeyenoord in Assen tot deze vrouw stierf. “Toen dacht ik ‘wat nu?’, want dat vrijwilligerswerk zat helemaal in m’n systeem en toen kwam ik dus hier bij de Hoprank in Peize.” Pieta woont er niet ver vandaan.

Bingo en liedjes

“De groep is altijd blij als ik kom, ze kennen me ondertussen, nee, niet bij naam, dat vergeten ze. Ik schenk altijd eerst koffie en thee in, dan maak ik met elk even persoonlijk contact door een geintje te maken bijvoorbeeld. Daarna doen we bingo, dat vinden ze echt heel leuk. Het gaat om de spanning van het spel en dat ze een prijsje kunnen winnen. Het vraagt wel veel geduld want je moet het vaak herhalen. Na bingo drinken we iets en dan doen we nog een spelletje of gaan we samen zingen. Ze kennen die oude liedjes allemaal nog uit het hoofd.”

Verhalen

“Soms vertel ik een verhaal of zeg ik bijvoorbeeld dat ik boontjes ga eten ’s avonds en dan komen er altijd verhalen los over vroeger. Over hoe ze boontjes in de pot deden met zout erbij en een steen op de deksel om te wecken. Maar als ik over eten begin worden ze soms wat onrustig, want dan zeggen ze dat ze naar huis moeten om de aardappels te schillen, omdat hun man thuis komt. Dan zeg ik ‘nee joh, je eet hier’. Het is vaak heel aandoenlijk, het zijn echt lieve mensen.”

Een voldaan gevoel

“Ik ben het liefst alleen op de groep, dan kan ik een beetje gek doen en ze aan het lachen maken. Als er iets aan de hand is dan is het personeel immers vlak bij.” Soms blijft ze eten. Ze woont alleen en ze is best moe als ze thuis komt; dan hoeft ze niet meer te koken. De groep vindt dat gezellig. “Dan hebben ze het idee dat ze iemand op bezoek hebben.” Als je naar Pieta luistert hoor je wel dat het dankbaar werk is. Zelf zegt ze: “Als ik na zo’n middag naar huis ga heb ik een voldaan gevoel, dan denk ik ‘oh wat was het weer leuk’.”

’t Paiser  Vermoak

Pieta vertelt dat ze ook al 50 jaar verbonden is aan de plaatselijke toneelclub ’t Paiser Vermoak. Al vele jaren is ze regisseuse van het blijspel dat elk jaar op de planken gebracht wordt. Dat is niet niks en ik kan me wel voorstellen dat ze haar demente bejaarden mooie verhalen kan vertellen.

Bij Interzorg Noord-Nederland zijn altijd vrijwilligers welkom:
In de Hoprank in Peize zoeken ze een vrijwilliger voor de dagbesteding en een gastvrouw/heer.

in de Kornoeljehof in Vries zoeken ze een maatje.

Tekst en beeld: Jeanet Verveer