Veertig jaar vrijwilligerswerk!
Gelukkig nog net twee dagen voordat de provincie sneeuwwit zal kleuren, ben ik te gast bij Rennie en Aldert Staghouwer in Middelstum. Onlangs (zie foto) kwam een groep bewoners, vrijwilligers en beroepskrachten van zorgcentrum Fraamborg Rennie een aubade brengen; ze werd toegezongen en kreeg in totaal zo’n 150 tulpen! Zelf was ze zich er helemaal niet van bewust dat er een gedenkwaardig feit op de agenda stond: haar veertigjarig jubileum als vrijwilliger! Gelukkig had echtgenoot Aldert de collega’s en bewoners op tijd ingeseind en kreeg het tweetal een dag om nooit te vergeten!
‘Met Zorg in de Samenleving’.
De locatie Fraamborg maakt deel uit van Zorggroep De Zijlen, die zowel vestigingen in Stad als in de provincie heeft. Onder het motto ‘Met Zorg in de Samenleving’ biedt De Zijlen zorg en ondersteuning aan ongeveer 1200 mensen van jong tot oud met een verstandelijke beperking. Dit motto is zeker ook op het echtpaar Staghouwer van toepassing.
“Ze bellen me maar, en ik ben er!”
Dit antwoordt Rennie op de vraag hoe vaak ze in Fraamborg werkt. Helaas staat door corona op dit moment bijna alles stil, wat ze beiden vreselijk vinden. Ze hebben net gehoord dat alle activiteiten pas in september weer kunnen beginnen. Dat betekent niet duo-fietsen deze zomer, niet zingen met de bewoners op zondagavond, geen ritjes naar twee zorgboerderijen, niet samen boodschappen doen en koken, niet wekelijks met een groepje naar het zwembad… Vreselijk vinden ze het, want “het is een feest als we komen”.
Hard werken is ze met de paplepel ingegoten
Rennie doet dit alles niet in haar eentje, maar met een groep vrijwilligers, waarvan echtgenoot Aldert ook actief deel uitmaakt. Het stel heeft tot ruim tien jaar geleden samengewerkt in hun bakkerij; hij al in het holst van de nacht “achter”; zij “voor”, d.w.z. in de winkel. Van jongs af aan hebben ze keihard gewerkt, en dat doen ze nu nog steeds. Naast het werk bij Fraamborg zijn ze actief in de kerk en maken ze deel uit van de dorpscorporatie: dit is een hulpdienst waar de bewoners een beroep op kunnen doen bij bijvoorbeeld ziekte. Dit alles doen ze met als belangrijkste leidraad: “Proberen er voor de ander te zijn.”
En dan hebben ze ook nog drie kinderen grootgebracht en missen ze nu hun kleinkinderen…
Kortom, er is hier mijns inzien geen sprake van ‘proberen’; er is hier overtuigend sprake van ‘gewoon doen’. Waarvan acte!
Meer weten over De Zijlen? Kijk dan hier op dezijlen.nl
Tekst: Magda Bootsma
Foto: Rennie en Aldert Staghouwer