Nynke spreekt – via het Humanistisch Verbond-  op uitvaarten

“Het is fijn dat je dit als vrijwilliger kan doen voor mensen die geen hoge opleiding, veel geld of een dominee op de achtergrond hebben. Je komt bij mensen thuis op een verdrietig moment, zeker; maar het is ook een bijzonder moment omdat het echt ergens over gaat, er is geen bla bla en dat is mooi. Ik vind het een prachtig beroep.”

Herinneringen

“Als ik gevraagd word om te spreken op de uitvaart ga ik met de mensen praten om meer te weten te komen over de overledene. Ik begin het gesprek altijd door te vragen hoe de afgelopen dagen zijn gegaan en dan hoor je iets over het ziekte- en sterfproces. Dan zijn ze dat kwijt en kun je daarna vragen naar jaartallen en feiten uit iemands leven. Dan komen de herinneringen boven. Families vinden het vaak heel fijn om dit te kunnen delen, ook met elkaar. Je hoort vaak hele bijzondere verhalen. Ik vind ieders levensverhaal fascinerend.”

Mooie verhalen

“Er was die keer dat ik in gesprek was met allemaal broers en zussen vanwege de oudste broer die overleden was. Ze vertelden dat ze als kinderen  uit huis waren geplaatst en dat de oudste broer altijd gezorgd had dat de broers en zussen elkaar bleven zien. Hij voelde zich, zo jong als hij was, toch verantwoordelijk. Ze herinnerden zich ook nog het lekkers dat hij voor ze bij elkaar spaarde. Zo ontroerend. En dat is het: er kan veel ellende zijn maar je krijgt ook altijd het mooiste van iemand te zien.”

Een paar dagen

“Als er een oproep is ben ik er altijd een paar dagen heel intensief mee bezig en dan heb ik weinig ruimte voor andere dingen. Ik moet ook nadenken over wat voor kleren ik aan trek en daarbij pas ik me bij de familie aan. De toespraak die ik heb geschreven laat ik altijd vooraf lezen en je overlegt met de uitvaartbegeleider. Ik wil bijvoorbeeld niet dat er tijdens mijn toespraak dia’s getoond worden, dat leidt af.”

Een rood draadje

“Als je dit wil doen moet je echt interesse in mensen en hun leven hebben, empathisch zijn en je moet natuurlijk goed kunnen luisteren. Het is ook belangrijk dat je in de verhalen die de familie vertelt een rode draad weet te ontdekken waaromheen je je toespraak bouwt. Ik probeer altijd met een lichte, troostende toon te eindigen.”

Een poule van sprekers

“We hebben een poule van sprekers en die zou wel wat groter mogen zijn omdat we soms nee moeten verkopen omdat niemand van ons kan. Dat is echt jammer. Ik heb het nu ongeveer tien keer gedaan in de afgelopen twee jaar. Het is wel fijn dit met een zekere regelmaat te doen zodat je iets van routine kan opbouwen.”

Gedegen opleiding

“Nieuwe sprekers krijgen een heel gedegen professionele opleiding van twee weekenden, er is intervisie en er zijn terugkomdagen. Tijdens die dagen doen we niets anders dan ervaringen uitwisselen en dat is echt heel mooi. Tijdens de opleiding wordt ook wel duidelijk of je hiervoor geschikt bent.”

Interesse? Hier vind je de vacature van Humanistisch spreker bij uitvaarten.

Tekst : Jeanet Verveer
beeld: Ronald Doevelaar