Nederlands leren aan asielzoekers

Als je er langs rijdt valt het nauwelijks op: de tijdelijke opvanglocatie voor asielzoekers aan de Peizerweg. De huisvesting ligt wat verscholen achter een aantal bedrijfsgebouwen. In dit centrum worden verschillende activiteiten aangeboden en één daarvan is een cursus Nederlands.

Ipe Westerdijk

Eén van de docenten is Ipe Westerdijk. Ipe is na een loopbaan als ambtenaar eerder gestopt met werken en “omdat ik vind dat ik niet met pensioen gegaan ben om alleen voor mezelf te leven, ben ik gaan kijken wat ik zou kunnen betekenen voor anderen”, zo vertelt hij. “Ik wilde wel graag werk doen wat bij mij past en toen kwam dit vrijwilligerswerk op mijn pad.”

“Taal is mijn ding”

Ipe vertelt enthousiast over de lessen die hij verzorgt. Aanvankelijk gaf hij Nederlands aan enkele immigranten die zich voorbereidden op het examen voor taalniveau B1. Op een informatiebijeenkomst van het COA hoorde hij dat er behoefte was aan een docent Nederlands op dít AZC en na een rondleiding door het gebouw besloot hij zich hier aan te melden voor dit werk. “Ik heb wel enkele voorwaarden gesteld,” vertelt Ipe. Eén van zijn eisen was dat hij alleen gemotiveerde leerlingen zou krijgen. En zo begon Ipe een paar maanden geleden aan zijn tweede baantje als vrijwilliger in een rol waar hij zich helemaal thuis voelt. “Taal is mijn ding, ik heb er feeling voor.”

Betrokken leerlingen

Ipe begeleidt een klein groepje enthousiaste asielzoekers die allemaal hun uiterste best doen om Nederlands te leren spreken omdat ze heel graag in ons land een toekomst willen opbouwen. Tijdens de lessen maakt hij gebruik van het boek “Taalcompleet A2, Nederlands voor anderstaligen”, dat speciaal voor deze groep asielzoekers is geschreven. Hij probeert zijn lessen, van ongeveer twee klokuren, zoveel mogelijk in het Nederlands te laten verlopen.

Meer dan alleen taalles

Ipe is zich bewust dat er momenteel veel te doen is over het onderwerp asiel. “Maar ik ben heel erg voor gastvrijheid en ik kan goed meevoelen met oorlogsmigranten. Ik zou ook graag, als ik zou moeten vluchten, gastvrij willen worden opgevangen!” Tijdens de lessen komt het onderwerp ook weleens ter sprake en zijn leerlingen vinden dat ze in ons land heel fijn worden opgevangen, maar dat Nederland ook wel wat strenger zou mogen zijn in zijn asielbeleid. Ipe geniet van het contact met zijn leerlingen, maar hij weet dat hij zich niet aan hen moet binden, want ze kunnen ook zomaar weer vertrokken zijn.

Voldoening

De waardering die Ipe krijgt voor zijn werk in het AZC komt vooral bij zijn leerlingen vandaan. De sfeer tijdens de lessen is heel ontspannen. Er wordt hard gewerkt en de deelnemers maken grote vorderingen. Soms zijn er serieuze gesprekken, maar er wordt ook veel gelachen. Zo kan Ipe ervan genieten dat zijn leerlingen al heel goed zijn in het opschrijven van wat ze horen. Tijdens de warme dagen viel het woord ‘tropisch’ in de les. “Schrijf dat woord eens op het bord”, vroeg Ipe aan één van de deelnemers. Even later stond er ‘tropies’. “Nederlands is echt niet zo gemakkelijk”, zo besluit Ipe ons gesprek.

tekst en beeld: Jan de Koning