Leren en helpen bij Slachtofferhulp

Kerenne Schuurmans zit in de eindfase van haar rechtenstudie aan de RUG. Daar leert ze de theorie, als vrijwilliger bij Slachtofferhulp Groningen leert ze de praktijk kennen.
Slachtofferhulp Groningen staat mensen bij die slachtoffer zijn van een misdrijf of bijvoorbeeld een verkeersongeval. Die hulp kan op psychisch vlak zijn, maar de organisatie biedt ook juridische bijstand aan.

In de rechtbank

Als een slachtoffer zich meldt met een juridische vraag dan kan hij bij Kerenne terechtkomen. Het eerste dat ze dan doet is de papieren van het Openbaar Ministerie doornemen. Dan laat ze mensen hun verhaal vertellen, de feitelijke en de emotionele kant. Dat laatste is belangrijk omdat de emotionele schade mede de vordering bepaalt die Kerenne voor de cliënt op gaat stellen. In de vordering legt ze vast wat voor schadevergoeding het slachtoffer van de verdachte eist, en om die schade daadwerkelijk vergoed te krijgen, moet de vordering goed onderbouwd zijn. Die onderbouwing formuleren, het natrekken van jurisprudentie over vergelijkbare zaken en het vaststellen van de vergoeding, dat is het werk van Kerenne. Soms gaat ze ook mee naar de rechtbank om de onderbouwing extra te motiveren, en eigenlijk vindt ze dat het leukste, want dat is waar ze later ook wil staan, “maar dan als strafrechtadvocaat, dus aan de kant van de verdachte.”

In Training

En daar sta je dan voor het eerst in de rechtbank met rechters en advocaten. Er spookt van alles door je hoofd, ‘is de eis wel goed onderbouwd, is de vordering juist?’ Kerenne kreeg in het begin veel hulp. Alle vrijwilligers beginnen met een training waarbij ze vooral leren om het gesprek met de cliënt goed te voeren, hoe krijg je de juiste informatie boven tafel? Hoe zorg je ervoor dat de cliënt geen verkeerde verwachtingen heeft? Bijvoorbeeld dat Kerenne er voor de juridische bijstand is en niet voor de psychische.
Na de basistraining kunnen vrijwilligers nog andere trainingen volgen. Kerenne volgde er een over zittingen en over Artikel 12. Heel leerzaam, vindt ze, maar vooral ook leuk. “Je ontmoet collega’s van andere steden, je wisselt veel uit over het werk, je leert veel van elkaar.”

In de avonduren

Cliënten verwachten veel en ze wil het goed doen. Daarbij, “er zijn geen standaardvorderingen”, geen enkele zaak is hetzelfde. Dus ze zit vaak nog wat extra uitzoekwerk te doen. Dan kost het werk meer tijd dan ze gedacht had. En er is een deadline, de rechtbank wil de vordering niet op de avond voor de zitting krijgen, “dan maak je geen goede start.” Die verantwoordelijkheid vindt ze soms moeilijk maar meestal ook juist leuk.
Ja, door dit werk leert ze dat ze een perfectionist is en hoe ze daarmee om kan gaan. Maar ook dat ze het heel leuk vindt om mensen echt te helpen. “Ze zijn je heel dankbaar.” En ze ontmoet mensen die ze anders nooit tegen zou komen. Dus ja, het is een goede aanvulling op haar studie. “Maar je moet wel sterk in je schoenen staan, en je moet je niet alles persoonlijk aantrekken.” Cliënten reageren hun frustraties regelmatig op Kerenne af, zij weet inmiddels dat het niet persoonlijk bedoeld is.

Tekst en fotografie: Leonie Barnier