Gastvrouw voor donoren

Gelukkig hoef je in de bloedbank Sanquin geen mondkapje op (hoewel de bloedbank in het UMCG gevestigd is). Je komt binnen in een grote lichte ruimte en je blik valt onmiddellijk op een tafel met allemaal lekkernijen, roze koeken, ontbijtkoek, en allerlei andere verpakte snacks. Die zijn voor de donoren die na afloop nog even blijven zitten om wat te eten en te drinken. Ik spreek gastvrouw Ineke en vrijwilliger coördinator Liesbeth.

Visitekaartje van Sanquin

Ineke is al bijna drie jaar gastvrouw, zij brengt de mensen die bloed of plasma geven en op een makkelijke stoel of bed liggen een kopje koffie of thee, verwelkomt de donoren en maakt een praatje met ze. Ze heeft  een belangrijke functie want bloed en plasmadonoren zijn belangrijk en nodig en ze moeten een beetje in de watten gelegd worden. “Als gastvrouw moet je het gezellig maken, je bent een beetje het visitekaartje van Sanquin. We houden de gasten natuurlijk ook in de gaten hoe het met ze gaat, maar als we zien dat iemand het moeilijk heeft halen we er altijd een assistent bij.”

Een uitje

Het is verrassend van Liesbeth en Ineke te horen hoe graag de mensen tijdens de lockdowns naar de bloedbank kwamen: Liesbeth: “Mensen werkten thuis en zagen helemaal niemand meer, ‘dit is een uitje’ zeiden ze dan, ‘gewoon even kletsen.’” Maar ook buiten coronatijd is dit voor veel donoren een moment voor henzelf, met boek, krant of iPad liggen ze heel relaxed op zo’n bed.

Doen wat je leuk vindt

Hoe is Ineke ertoe gekomen om hier gastvrouw te worden? “Ik was zelf donor en altijd als ik hier kwam dacht ik ‘wat is het hier gezellig en wat een fijne sfeer’, dus toen heb ik een keer gebeld of ik kon komen. Ik werkte niet meer en was een tijdlang mantelzorger voor mijn ouders geweest en ik zocht iets voor mezelf, iets dat ik leuk vind. Ik wilde graag iets met mensen doen dus dit paste precies bij wat ik zocht. Ze krijgen mij hier niet meer weg!” Met een andere gastvrouw is ze goed bevriend geraakt. Maar ook de donoren leer je kennen.

Hilarisch

“Omdat donoren vaker komen,  plasmadonoren zelfs elke maand, krijg je een band met ze. Dan is het van ‘ha Ineke!’ Eén van de donoren  vroeg voor de grap altijd om chocolademelk met rum en slagroom en ja dat heb ik haar op een gegeven moment ook gewoon gegeven, dat was best hilarisch. Een andere donor komt altijd met een Knol’s notenkoek aanzetten want die vind ze zo lekker en daar kan dan iedereen van mee eten.”

Vrijwilligers welkom

Liesbeth: Er zijn nog vrijwilligers nodig want een aantal zijn tijdens de coronaperiode gestopt. Een tijdlang mochten ouderen boven de 65 vanwege hun grotere kwetsbaarheid niet meer komen en voor sommigen was dat een soort bezinningsmoment ‘wil ik dit nog blijven doen’ en enkelen zijn toen gestopt. Gelukkig zijn er nu ook een paar jongeren bijgekomen, zo is er ook een jonge ICT-er bij gekomen die zei dat hij naast zijn werk ook iets goeds wilde doen en een Duitse student die Engels spreekt maar graag Nederlands wil leren. Dat gaat allemaal prima, juist de verscheidenheid aan mensen maakt het hier leuk.”

Tekst en foto: Jeanet Verveer