Een toekomst voor straatkinderen

Gertrude de Vries-Ndayishimiye woont al twintig jaar in Nederland. Zo nu en dan gaat zij terug naar haar geboorteland Burundi. En elke keer wordt zij weer geraakt door het aantal kinderen dat daar op straat leeft. Door oorlog en aids sterven veel mensen op jonge leeftijd, kinderen blijven alleen achter. “Het probleem zie je direct,” vertelt zij aan de telefoon, “overal kom je ze tegen. Ze gaan niet naar school, ze hebben geen thuis. Ze leven op straat, in erbarmelijke omstandigheden.”

Nieuw leven

Zelf groeide ze niet in armoede op, maar Gertrude zag de armoede wel om haar heen. Toen ze in 2006 een bezoek bracht aan Burundi wist ze het zeker: ze wilde iets gaan doen voor deze kinderen. Samen met haar man en schoonbroer richtte ze vanuit Beijum de stichting Help de vergeten kinderen in Burundi op. Gertrude werd zwanger, er kwam nog een tweede kind. Haar aandacht lag enkele jaren bij haar eigen kinderen. De stichting had een sluimerend bestaan. In 2011 ging Gertrude opnieuw naar Burundi en zag dat er helemaal niets veranderd was. “Zo kan het niet langer,” vond zij, het werd tijd om de stichting nieuw leven in te blazen.

Dineren en doneren

In 2019 is de stichting officieel weer gestart. Sindsdien is het haar doel om hier in Nederland geld in te zamelen voor de straatkinderen. Dat doet ze door verschillende acties te organiseren. Met andere mensen uit Burundi kookte zij een diner en nodigde mensen uit die wilden proeven van de lekkernijen én wilden doneren. Van de opbrengst werden matrassen voor de kinderen gekocht. Ook collecteert zij via Steunactie.nl. Het geld wordt omgezet in spullen die de kinderen goed kunnen gebruiken. Zo was er met kerst een actie waarbij op drie locaties kleren en schoenen uitgedeeld werden. En er was rijst, olie, bonen en ander voedsel voor weeshuizen. “Want ook daar is tekort aan.” Voor de uitvoering van de projecten in Burundi werkt de stichting samen met lokale organisaties.

Rust in het hart

Gertrude is de drijvende kracht achter de stichting. Zij doet het meeste werk en ze doet dit naast haar werk als verpleegkundige. De stichting kan dan ook wel een vierde bestuurslid gebruiken. “Dat zou iemand moeten zijn die affiniteit heeft met het doel van de stichting en die goed is met computers.” Hopelijk kan de stichting dan nóg meer geld binnenhalen. Want het is de moeite waard. Niet alleen voor de kinderen in Burundi. Ook voor Gertrude levert het veel op. “Het geeft me rust in het hart. Ik ben blij dat ik iets voor anderen kan doen. Nu heb ik de energie en de kracht om anderen een toekomst te bieden.”

Interesse om samen met Gertrude te werken aan de toekomst van de kinderen in Burundi? Hier vind je meer informatie.

Tekst: Leonie Barnier
Foto: Gertrude de Vries-Ndayishimiye