De Buurtvlinder

Het autootje is langzamerhand een vertrouwd beeld in de straten van Groningen-Zuid. Ik heb het over de Buurtvlinder, een buurttaxi, die korte ritjes verzorgt voor mensen in dit deel van de stad.

Herman

Eén van de vrijwilligers op de Buurtvlinder is de 64-jarige Herman. Een paar jaar geleden kon hij met een gunstige financiële regeling een punt zetten achter zijn drukke kantoorbaan, maar Herman wilde wel graag actief blijven en een beetje structuur houden in zijn leven. In een wijkkrantje kwam hij een advertentie tegen van buurtcentrum  De Stroming in de Rivierenhof, waarin chauffeurs gevraagd werden voor de Buurtvlinder.

Een mensenmens

Het vrijwilligerswerk in de Buurtvlinder is Herman op het lijf geschreven. Hij houdt van autorijden en gaat graag met mensen om. Hij maakt gemakkelijk contact, kan goed luisteren en bouwt op deze manier aan een nieuw netwerk. Herman rijdt één dagdeel in de week en voordat hij aan zijn route begint zit hij eerst een tijdje aan de stamtafel in De Stroming voor een kopje koffie of een broodje.

Klantenkring

Ruim een jaar is Herman nu chauffeur op de Buurtvlinder en hij merkt dat vaak dezelfde mensen gebruik maken van deze service. Soms gaat het om een ritje naar het Martiniziekenhuis of naar een winkelcentrum in de buurt, een andere keer wil iemand naar de trein gebracht worden. Het Centraal Station is de grens voor de Buurtvlinder. Het maakt niet uit waar de klant naar toe gebracht wil worden, als het maar binnen de wijk is. Sommige minder mobiele mensen maken een ritje over een afstand van nog geen honderd meter, maar door de Buurtvlinder komen ze tenminste nog eens ergens anders.

Ervaringen

Elke rit is voor Herman een plezierritje. Hij geniet van de verhalen van zijn passagiers. De meesten zijn heel open en hij merkt dat er onder zijn klanten veel eenzaamheid is. “Het valt me steeds meer op dat er toch wel veel mensen zijn met een behoorlijke rugzak”,  vertelt hij. Maar er zitten ook mensen tussen zijn passagiers die het financieel heel moeilijk hebben of die erg met hun gezondheid tobben. “Ik was me daar minder van bewust toen ik nog in het arbeidsproces zat, maar het motiveert des te meer om dit soort vrijwilligers werk te doen.”

Kat in het bakkie

Soms wordt zijn hulpvaardigheid op de proef gesteld. “Een klant van mij vroeg of ik even boven wilde komen. Ze moest met haar rode kater naar de dierenkliniek, maar ze kon hem met geen mogelijkheid in het mandje krijgen. Na een kwartier worstelen, waarbij de handen van mijn jonge passagier werden open gekrabd, zat de woedende, blazende kater eindelijk gevangen. Ja, je maakt soms wat mee!”

Beloning

Herman en de andere chauffeurs krijgen geen vrijwilligersvergoeding. Herman vindt dat ook helemaal niet nodig. “Mijn beloning krijg ik wanneer ik het dankbare gezicht zie van mijn klanten.”

tekst en foto: Jan de Koning