‘Als je kinderen blij maakt, word je zelf ook blij!’
Dit zegt Elmi (14), speel-ambassadeur bij de zomerspeelweek in de speeltuin van de Indische Buurt. ‘Normaal kom ik hier als kind, maar nu ben ik ambassadeur’, vertelt hij trots. Hij is vooral bezig met de sportieve onderdelen van het programma. Er worden balspelen georganiseerd, er is een klimtoren, een glijbaan, een springkussen, een kabelbaan; noem maar op. En dan moet er natuurlijk ook wel ’s een pleister geplakt en een traan gedroogd worden!
De speelweken worden in elke zomervakantie in een groot aantal Grunneger wijken georganiseerd door een grote groep vrijwilligers, ‘speelambassadeurs’ genoemd. Zij zijn minimaal 14, maximaal 24 jaar jong. Ze worden getraind en ondersteund door een team van jeugdmaatschappelijk werkers. Teamlid Iris ten Bhömer is één van hen. Via haar komen we in contact met vrijwilliger Muammer. Hij zegt:
‘Ik wil iets dóén voor de community, en ‘being with kids is so positive!’
Muammer, docent Turkse taal- en letterkunde, heeft al heel wat van de wereld gezien. Zo woonde hij o.a. in Kenia, waar hij projecten organiseerde waarin meerdere middelbare scholen zich presenteren aan kinderen in het laatste jaar basisschool, met als doel zoveel mogelijk leerlingen te trekken. In zijn geboorteland Turkije was hij betrokken bij de organisatie van internationale taal- en cultuurfestivals, waarmee hij o.a. naar Amerika, Duitsland en België ging. Nu, sinds nog maar zes maanden in Groningen, benadrukt hij dat hij ook hier direct aan de slag wil, niet alleen omdat dat goed is voor zijn taal, maar ook omdat hij een bijdrage wil leveren aan de gemeenschap. ‘Als vrijwilliger van de speelweek ontmoet ik nieuwe mensen en maak ik deel uit van een team; dat is belangrijk voor me. Alleen thuis blijven is niks voor mij.’
‘Ik ontmoet hier geweldige mensen.’
De speelweken worden druk bezocht; als cameraman Bart en ik in de Indische Buurt zijn, is het prachtig weer en doen er zeker zo’n 50 tot 60 kinderen mee. De dag daarvoor waren er zelfs 80. Iedereen is even enthousiast; het plezier van de kinderen slaat over op de vrijwilligers, en andersom. Een teamlid: ‘De kinderen zijn lief, energiek en vrolijk. De collega’s zijn heel leuk en de sfeer is geweldig.’ Muammer vertelt dat hij de vrijheid die hij in Nederland ervaart, fantastisch vindt. Nadrukkelijk zegt hij dat hij de mensen van het asielzoekerscentrum Delfzijl, de gezinnen die vluchtelingen opvangen, èn Margaret, die in Stad woont en bij wie hij twee maanden gelogeerd heeft, ‘heel erg wil bedanken.’ Zij maakte hem attent op de kinderspeelweken: ‘Dat is echt wat voor jou!’ En ja, dat is het zeker!
‘Je kunt ook je eigen creatieve ei in dit werk kwijt, én je leert ervan.’
Dat zegt Jorinde, student psychologie en bezig aan haar tweede week van deze zomer. Ze houdt van muziek maken; zo heeft ze bijvoorbeeld een cursus djembé gegeven. Wat had ik dat graag willen zien èn horen! Het lijkt me een hele kunst om een groep kinderen met een ongetwijfeld zeer verschillend gevoel voor ritme een fijne groove te laten creëren! Maar het plezier dat ze erin hebben is het belangrijkste, plus natuurlijk de rode draad die door alle activiteiten loopt: leren samenwerken; gezellig met elkaar omgaan; ruzietjes gauw weer goed maken.
Wat een bikkels zijn deze vrijwilligers; vol bewondering fietsen we na een mooie en drukke middag weer naar huis, waar we kunnen uitrusten van alle indrukken. Dit geldt nog niet voor het vrijwilligersteam: zij gaan nog een nachtje met de kinderen kamperen! Nogmaals, wat een bikkels!
Film: Bart Nieuwold
Tekst: Magda Bootsma